تمام سیستم عامل های موبایل در یک نگاه

یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های موبایل‌های امروزی نوع سیستم عامل موبایل است. یعنی برای انتخاب یک موبایل، بهتر است داشتن یا نداشتن سیستم ‌عامل، هم در نظر گرفته شود. بعضی از موبایل‌ها به اصطلاح سیستم ‌عامل ندارند. چنین موبایل‌هایی از یک پلت‌فرم ساده استفاده می‌کنند و به جز مواردی محدود و استثنایی، نمی‌توانند از هیچ نرم‌افزاری پشتیبانی کنند.
پرکاربردترین پلت‌فرم برای گوشی‌های بدون سیستم‌عامل جاوا است. به طوری که تا امروز تعداد گوشی‌های جاوا از مجموع گوشی‌های سیمبین بیشتر بوده است. جاوا نسخه‌های بسیار فراوانی دارد و همه شرکت‌های سازنده موبایل با توجه به سلیقه و نیاز مشتری از آن استفاده می‌کنند.
در مجموع چهار سیستم‌عامل برای موبایل تعریف شده که عبارتند از سیمبین (Symbian)، ویندوز موبایل (Windows Mobile)، پالم (Palm) و لینوکس (Linux) و البته آندروید تازه وارد.

داستان یک سیب گاز زده: تاریخچه Apple

تاسیس اپل (۱۹۷۶ تا ۱۹۸۰) کمپانی اپل در سال ۱۹۷۱ با دوستی استیو وازنیاک ۲۱ ساله مهندس کامپیوتر و استیو جابز ۱۶ ساله متولد شد به طوری که با گذشت شش سال از آشنایی این دو نفر در سال ۱۹۷۷ این کمپانی با معرفی کامپیوتر شخصی Apple I که در گاراژ خانه جابز به صورت دستی ساخته شده بود رسما با نام تجاری Apple Computer Inc به بازار تکنلوژی وارد شد و توانست ظرف مدت کوتاهی با فروش تعدادی از این مدل کامپیوتر شخصی، اعتباری برای خود دست و پا کند. بلافاصله در سال ۱۹۷۷ اپل نوع دیگری از کامپیوتر شخصی یعنی Apple II را وارد بازار کرد که به دلیل مجهز بودنش به فلاپی درایو ۵٫۲۵ اینچی از رقبای دیگر خود در آن دوره نظیر Commodore که از نوار مغناطیسی برای ذخیره سازی اطلاعات استفاده می‌کرد، پیشی گرفت. در سال ۱۹۸۰ اپل سعی کرد با معرفی مدل Apple III که به نوعی بهینه شده سری Apple II به شمار می‌آمد با بزرگ‌ترین رقیب آن دوره یعنی آی‌بی‌ام که با تجهیز کامپیوترهای خود به سیستم عامل DOS توانسته بود سهم زیادی از بازار فروش را به خود اختصاص دهد، وارد رقابت جدی شود اما به دلیل ایراداتی که در طراحی این مدل وجود داشت مجبور شد تا صدها دستگاه از Apple III فروخته شده را به کمپانی برگردانده و از همین جا با تعیین و تشخیص راه‌حل‌های ممکن برای رفع مشکل مدل Apple III ایده ساخت مدلی جدید خلق شد. لیزا و مکینتاش (۱۹۸۱ تا ۱۹۸۹) در سال ۱۹۸۳ اپل با ارائه مدل «لیزا» (Lisa) که اولین کامپیوتر مجهز به ماوس و سیستم عامل دارای واسط گرافیکی، آیکون‌ها و پنجره‌ها بود توانست انقلابی بزرگ در زمینه کامپیوترهای شخصی به وجود آورد. بعد از آن در سال ۱۹۸۴ سیستم عامل مکینتاش توسط اپل در حالی روانه بازار شد که تبلیغات بسیار گسترده‌ای برایش انجام گرفته بود. ظهور مکینتاش و ارائه نسخه‌های مختلف برنامه‌های نشر رومیزی توسط کمپانی ادوبی (Adobe) نظیر PageMaker و بعدها برنامه ساخت انیمیشن موجب شد تا مکینتاش در بین انتشارات و سازندگان فیلم و موسیقی طرفداران بسیاری پیدا کند. بسیاری از نرم‌افزارهای مشهور کنونی مانند مایکروسافت ورد و ادوبی فتوشاپ اولین بار برای کامپیوتر مکینتاش نوشته شدند. اواسط دهه ۱۹۸۰ اپل دارای دو دپارتمان بود: یکی روی سری‌های Apple II که خاص کاربران خانگی بود و دیگری روی سیستم‌های مکینتاش که مخصوص کاربران حرفه‌ای طراحی شده بود و به نوعی روی این دو دپارتمان تحقیقات بسیاری را انجام داد اما با تمام این تلاش‌ها و تحقیقات مکینتاش نتوانست به سهم بازاری مشابه دهه ۷۰ کامپیوترهای Apple II دست پیدا کند، اما همچنان به رقابت خود با کامپیوترهای IBM ادامه داد. دوران طلایی (۱۹۸۹ تا ۱۹۹۱) ارائه مدل جدیدی از کامپیوترهای قابل حمل توسط اپل در سال ۱۹۸۹ به نام Macintosh Portable کلید خورد و بعد از آن نوت بوک PowerBook وارد بازار شد. نوت بوکی که با همکاری کمپانی سونی و به کارگیری باتری‌های دو ساعته، صفحه مانیتور ۹ اینچی و هارد درایو ۲۰ مگابایتی به فرمی کاملاً ارگونومیک طراحی شده بود توانست در سال ۱۹۹۱ سود زیادی را نصیب این کمپانی کند. این دوران به قدری در دوران کاری اپل سودآور و درخشان به شمار می‌آید که از آن به عنوان "دوران طلایی" یاد می‌کنند. (1990 تا 1993)PowerBook و نزول با یادگیری چند درس دردناک بعد از معرفی کامپیوتر حجیم مکینتاش پرتابل در 1989 ،اپل به طراحی صنعتی روی آورد و استراتژی خود را بر پایه ارایه سه مدل کامپیوتر قابل حمل بنا کرد. یکی از این مدل ها توسط Sony (که دارای مهارت در طراحی قطعات الکترونیکی کوچک،بادوام و کارا بود) ارایه شد. PowerBook 100 در سال 1991 ارایه شد و استاندارد شکل و ترکیب ارگونومیک کامپیوترهای لپتاپ را بنا کرد. این محصول شهرت اپل را به عنوان یک تولیدکنندهٔ با کیفیت هم در زمینه کامپیوتر های رومیزی و هم کامپیوترهای قابل حمل تثبیت کرد. موفقیت PowerBook و چند محصول دیگر اپل در این مدت باعث افزایش سود مالی شرکت شد. مجله MacAddict سالهای 89 تا 91 را دوره اول طلایی مکینتاش نامگذاری کرد. ولی دوره طلایی ادامه پیدا نکرد. مایکروسافت ویندوز یک رابط جدید را به نمایش گذاشت که به عقیده بسیاری از مردم از نظر کارایی به راحتی مکینتاش بود. اپل، مایکروسافت را متهم به کپی برداری از روی مکینتاش کرد ولی ویندوز به پیشرفت خود ادامه داد. در طول دهه 90، اپل خط تولید خود را گسترش داد.اپل تنوع زیادی از محصولات را ارایه می‌داد. هزینهٔ تولید این گوناگونی محصولات از یک طرف و گسترش محبوبیت مایکروسافت ویندوز که با تبلیغات زیادی همراه بود از طرف دیگر منجر شد اپل تا مرز ورشکستگی پیش رود. همکاری بزرگ (۱۹۹۴ تا ۱۹۹۷) در اوایل دهه 90 اپل به این نتیجه رسید که برای باقی ماندن در دنیای کامپیوتر باید مکینتاش را بازنویسی کند.احتیاجات کاربران و برنامه‌های کامپیوتری با سخت افزار و سیستم عامل های فعلی قابل پاسخگویی نبودند.در سال 1994 اپل طرفداران خود را با اتحاد با رقیب قدیمی خود یعنی IBM و موتورلا غافلگیر کرد.این یک پیشنهاد جدید بود برای تولید یک کامپیوتر جدید بود که از سخت افزار IBM و موتورلا و نرم افزار اپل استفاده می‌کرد.اپل با اتحاد AIM (Apple IBM Motorola) امید داشت که از مایکروسافت تنها رقیبش جلو بیفتد.بعد از آن اپل خط تولید Power Macintosh را راه اندازی کرد که از پردازنده PowerPC IBM به جای سری 68k موتورلا استفاده می‌کرد.سیستم عامل اپل برای پردازنده جدید بازنویسی شد. در اواسط دهه 90 اپل بر روی بهبود قابلیت های سیستم عامل مکینتاش کار می‌کرد، بعد از اولین تلاش برای تغییر کدهای آن اپل به این نتیجه رسید که بهتر است نوشتن یک سیستم عامل جدید را آغاز کند و بعد آن را مطابق رابط کاربری مکینتاش اصلاح کند.بعد از شکست پروژه مشترک با IBM برای نوشتن سیستم عامل جدید، اپل سیستم عامل NEXTstep را که محصول شرکت استیو جابز بود را خریداری کرد. این باعث بازگشت جابز به اپل شد.در 9 جولای 1997 هیئت مدیره اپل جابز را بعد از 12 سال ضرر مالی و ارزش سهام پایین به سمت مدیرعامل منصوب کرد. جابز کار خود را به عنوان مدیرعامل موقت شروع کرد و دست به اصلاحات گسترده‌ای در ساختار اپل زد. شروع دوباره (۱۹۹۸ تا ۲۰۰۵) در 1998 یک سال بعد از برگشت جابز به شرکت، اپل یک مکینتاش کامل را به نام iMac به بازار معرفی کرد ،یک طراحی جدید که بیشتر استانداردهای اپل را مانند SCSI و ADB را حذف کرده و به جای آن دو درگاه USB قرارداده بود. در حالی که از نظر فنی چندان قابل توجه نبود دارای یک خاصیت ابتکاری جدید بود یعنی پوسته پلاستیکی شفاف که در رنگ های آبی و سفید ارایه می‌شد. 800,000 سیستم iMac در سال 98فروخته شد. بعد از سال 93 این اولین سالی بود که اپل به سود می‌رسید. در سال 2001 اپل سیستم عامل Mac OS X را ارایه کرد که بر پایه NEXTstep و Unix BSD بنا شده بود. OS X بین مشتریان و حرفه‌ای ها به ثبات و قابلیت اعتماد بالا همراه با ضریب امنیتی یونیکس و با یک رابط کاربری که استفاده آسان از آن را تضمین می‌کرد شناخته شد. در اواخر 2001 اپل اولین iPod که دستگاه پخش دیجیتال موسیقی قابل حمل بود را ارایه کرد. محصولی که بافروش بیش از 42 میلیون به طرز شگفت آوری موفقیت آمیز بود. iPod با iTunes (که برنامه‌ای برای فروش موسیقی به قیمت هر آهنگ 99 سنت است) همراه شد.تا فوریه 2006 بیش یک میلیارد آهنگ قابل بارگیری از اینترنت برای iPod وجود دارد. در مارس 2005 اپل پشتیبانی خود را از تکنولوژی جدید Blu-Ray سونی اعلام کرد و به Blu-Ray Association پیوست. جابز در ژوین 2005 در یک سخنرانی از فروش کامپیوترهای جدید مکینتاش با پردازنده اینتل در ژانویه 2006 خبر داد. وی همچنین گفت که انتقال مکینتاش از PowerPC به Intel تا سال 2007 طول خواهد کشید. عصر اینتل (۲۰۰۶ تا کنون) اپل در دهم ژانویه 2006 اولین کامپیوترهایش را با پردازنده اینتل ارایه کرد. لپ‌تاپ جدید MacBook Pro جایگزین سری قدیمی PowerBook شده است که حدود 4 برابر سریعتر است[نیازمند منبع] و آی‌مک جدید که 2تا 3 برابر سریعتر شده است. هر دو از پردازنده‌های اینتل با تکنولوژی Core Duo استفاده می‌کنند. مشارکت اپل و اینتل یک اصطلاح جدید را میان کاربران کامپیوتر به وجود آورده است، مکتل “Mactel” در جواب عبارت “Wintel” که به کامپیوترهایی که با پردازنده Intel و سیستم عامل Windows کار می‌کردند اطلاق می‌شد ساخته شده است.البته این عبارت هیچگاه توسط یک مقام رسمی دو شرکت استفاده نشده است و بیشتر در میان طرفداران رواج پیدا کرده است نماد اپل: نماد اصلی اپل توسط استیو جابز و رون وین طراحی شده بود که ایزاک نیوتن را نشان می‌داد درحالی که زیر یک درخت سیب نشسته است .هرچند این طرح خیلی زود با طرح مشهور سیب رنگین کمان که یک گاز از کنار آن گرفته شده تعویض شد.این یکی از طرحهایی بود که راب یانوف در سال 1976 به جابز نشان داده بود[نیازمند منبع]. در سال 1998 نماد اپل تک رنگ شد بدون اینکه رنگ خاصی برای آن به کار رود، برای مثال سیب بر روی PowerMac G5 و Apple iMac خاکستری است، در Mac OS X به صورت پیش فرض آبی است. در صفحه بوت OS X 10.3 و OS X 10.4 رنگ کرومی دارد و بر روی iBook و PowerBook G4 وMacBook Pro سفید است. نماد اپل یکی از شناخته شده ترین نمادها در جهان است و به طور برجسته در تمامی محصولات اپل و فروشگاه‌ها دیده می‌شود. مشاهده تمام محصولات اپل تاکنون منبع: ویکی پدیا

Adobe AIR چیست؟

Adobe Integrated Runtime با نام اختصاری-تجاری AIR یک Runtime قابل اجرا در هر نوع سیستم عامل (cross-operating system runtime) موجود بر روی رایانه ی شما می باشد که به شما این امکان را می دهد که با هر نوع مهارت طراحی وب از قبیل JavaScript ،HTML ،Flex ،Flash و یا Ajax یک محصول RIA یا همان Rich Internet Applications را ایجاد کرده و آن را برای Desktop رایانه Deploy نمائید. AIR همچنین به شما این امکان را می دهد که با کار در یک محیط آشنا و به طبع آن با احساس راحتی بیشتر و با کمک پشتیبانی اون از تکنولوژی های فوق بتوانید بهترین اپلیکیشن ممکن برای رفع تمام نیاز های خود را بسازید.
در ادامه مبحث AIR و تکنولوژی هایی که به طریق آنها میتوان Adobe AIR رو پیاده سازی کرد، باید گفت که میتوان با کمک یکی از موارد زیر و یا حتی ترکیب هر کدام از آنها یک پروژه ی AIR طراحی و پیاده سازی کرد:
. Flash / Flex / ActionScript
. HTML / JavaScript / CSS / Ajax
. PDF نیز میتواند در هر نوع اپلیکیشنی از این دست موجود باشد...
در نتیجه، اپلیکیشن های AIR میتوانند:
. بر پایه ی Flash یا Flex باشند. اپلیکیشن هایی که محتوای آنها  Flash و یا Flex و یا ترکیب این دوست.
. بر پایه ی Flash یا Flex همراه با HTML یا PDF باشند. آنهایی که محتوای آنها شامل Flash و یا Flex به همراهی HTML (و همچنین JS و CSS) یا PDF می باشند.
. بر پایه ی HTML باشند. یعنی آنهایی که محتوای آنها توسط JavaScript ،HTML و یا CSS پیاده سازی می شوند.
. بر پایه ی HTML باشند و به کمک Flash/Flex و یا PDF. به این صورت که پایه ی کار HTML بوده و اپلیکیشن ما از Flash/Flex و یا PDF کمک می گیرد.
نکته ی بسیار جالب این است که کاربران پروژه های AIR به همان صورت از آن استفاده میکنند که از اپلیکیشن های عادی تحت ویندوز خود. Runtime مورد نیاز برای اجرای اپلیکیشن های AIR تنها یک بار بر روی دستگاه کاربر نصب شده و بعد از آن تنها کافیست که پروژه های تحت Adobe AIR را نصب کرده و بعد دقیقا مانند یک اپلیکیشن ویندوزی (desktop application) از آن استفاده کنیم.

Adobe AIR runtime یک پلتفرم سازگار برای ایجاد اپلیکیشن های Cross-OS (اپلیکیشن هایی که بدون در نظر گرفتن نوع سیستم عامل، در هر نوع OS ای قابل اجرا باشند) و یک framework مخصوص برای این اپلیکیشن ها ایجاد میکند که به این ترتیب وابستگی به مرورگرها و به طبع آن مشکلاتی که برای یک اپلیکیشن در هنگام اجرا در مرورگرهای متفاوت رخ میدهد را از بین میبرد. یعنی به جای طراحی یک اپلیکیشن برای یک سیستم عامل خاص و یا در نظر گرفتن یک سری خصوصیات ویژه مربوط به یک مرورگر خاص ما Runtime مورد نظر را هدف قرار داده و بی هیچ دغدغه ای از این حیث، اپلیکیشن خود را ایجاد میکنیم. از مزایای این مورد میتوان به موارد زیر اشاره کرد:
. اپلیکیشن های توسعه یافته برای AIR در هر نوع سیستم عاملی بدون انجام هیچ کار اضافه ای توسط شما اجرا می شوند. Adobe Runtime تمام تراکنش ها و تعامل های موجود با سیستم عامل را در تمامی حالات به صورت کاملا مطمئن انجام داده و مدیریت می کند.
. با کمک Adobe AIR طراحی تمام اپلیکیشن های بر پایه ی آن، به علت وجود یک الگو و زمینه مشخص بسیار ساده تر و سریع تر انجام پذیر است. این امکان برای شما وجود دارد که اپلیکیشن web based خودتون رو بدون نیاز به آموختن هیچ گونه زبان برنامه نویسی سنتی تحت ویندوزی به عنوان یک پروژه ی ویندوزی و برای desktop طراحی کرده و توسعه دهید. این روش بسیار ساده تر از استفاده از یک زبان برنامه نویسی سطح پائین مثل C و یا ++C بوده و دیگر نیازی نیست شما توابع پیچیده API مربوط به هر سیتم عامل مجزا را برای پیاده سازی اپلیکیشن خود تحت آن سیتم عامل، بلد باشید.
وقتی یک اپلیکیشن AIR را پیاده سازی میکنیم، می توانیم از مجموعه ی غنی ای از فریم-ورک ها و  توابع API سود ببریم:
. توابع API مخصوص به AIR توسط Runtime و فریم ورک آن ارائه می شوند و در هر سیستمی یکسان است.
. توابع ActionScript API در یک فایل SWF و یا فریم ورک Flex وجود داشته و استفاده می شوند. (به همان خوبی کتابخانه ها و فریم-ورک های بر پایه ی ActionScript)
در کل، Adobe AIR نمونه ای ارائه داد که به طریق آن نحوه طراحی، پیاده سازی و توسعه ی اپلیکیشن ها به طور هیجان انگیزی تغییر کرده بود. ما با دست بازتر و کنترل بیشتری یک اپلیکیشن طراحی کرده و توانستیم پروژه ی تحت HTML ،Flex ،Flash ویا Ajax خود را به عکس معمول، تحت ویندوز ارائه و توسعه دهیم، در حالی که دیگر هیچ نیازی به آموختن هیچگونه زبان برنامه نویسی سنتی ِ تحت ویندوزی نداشتیم....

لینک های مرتبط:

. Click Here : Adobe AIR main page - Read More and download runtime
. Click Here : Adobe AIR ShowCase Applications
. Click Here : Adobe AIR Sample Applications
. Click Here : Adobe AIR Developer Derby

منبع: 30sharp - محمد پور حسین

بازگشت استیو جابز به اپل

استیو جابز

استیو جابز، مدیر ارشد عملیاتی شرکت اپل، پس از 6 ماه جدایی، به این شرکت بازگشت. پیش از این اعلام شده‌بود که استیو جابز دچار سرطان لوزالمعده شده و تا مدتی نمی‌تواند به فعالیت‌های خود در اپل ادامه دهد. جابز در این مدت ِ غیبت تحت درمان دارویی قرار گرفته‌بود که به گفته‌ی پزشکان وی، حال او بهتر شده و بیماری او روند کندتری را پیش گرفته‌است. کمپانی اپل اعلام کرده که جابز اجازه دارد چند ساعت در هفته در شرکت حضور داشته باشد و می‌تواند باقی وقت خود را در خانه‌ی خود بگذراند. البته شایعاتی درباره‌ی عدم حضور جابز در بخش امور مالی شرکت اپل به گوش می‌رسد و باید صبر کرد تا ببینیم مدیران اپل چه تصمیمی درباره‌ی عدم حضور احتمالی جابز در این سمت خواهند کرد. این درحالی‌است که پزشکان بهبودی استیو را موقتی خوانده‌اند و امکان تشدید بیماری او وجود دارد. بازگشت جابز به سمت خود واکنش‌های زیادی از سمت هواداران شرکت اپل را به همراه داشت که اکثرا واکنش‌های غیررسمی بوده‌اند. بسیاری از مردم از این بازگشت خوشحال شده‌اند و از او خواسته‌اند به فعالیت‌هایش در اپل ادامه دهد.

در همین رابطه:

Steve jobs back to work at Apple

Google Profiles

بعد از اینکه یاهو به قسمت یاهو پروفایلز سر و سامانی داد ( البته قراره این بخش جایگزین سرویس هایی مانند Yahoo Mesh و Yahoo 360 بشه ) گوگل هم بخش گوگل پروفایلز را تکمیل کرد و به صورت عمومی عرضه کرد.

Google Profiles که تا پیش از این به صورت یک بخش در قسمت My Account بود اکنون به صورت یک سرویس رسمی و با آدرس مستقیم ( تا پیش از این با کد کاربری شناسایی میشد ) راه اندازی کرد .


این سرویس که قابلیت جستجوی سایر پروفایل های شما مانند فیس بوک , توئیتر , وبلاگ ها و ... داراست که میتونید شما آدرس های مختلف را به پروفایل خودتون اضافه کنید .

همچنین در سرویس کنونی شما میتوانید یک آدرس برای خودتون با توجه به نام کاربری اتون انتخاب کنید .



پروفایل خودتون را هم تکمیل کنید

شبکه گیگابایتی چیست؟

شبکه های متصل با سیم نیز در کنار شبکه های بی سیم در حال پیشرفت اند. این پیشرفت باعث شده تا کامپیوترهای رو میزی بتوانند با سرعت 1000 مگابایت بر ثانیه به یکدیگر متصل شوند. چندی است که نسل تازه ای از شبکه های متصل با سیم با نام Eethernet گیگا بیتی زیر سایه و درهیاهوی شبکه های بی سیم متولد شده. این استاندارد که که طراحی آن از حدود 6 سال پیش آغاز شده بود سرانجام به بار نشست و سرعت آن چهار برابر پر سرعت ترین شبکه بی سیم کنونی است. کنترل کننده های Ethernet گیگا بایتی کم کم جای خود را روی بردهای اصلی بازکرده و جای کنترل کننده های Fast Ethernet را با سرعت 100 مگا بیت بر ثانیه می گیرند. آزمایش های نشان داده اند که سرعت شبکه های Ethernet گیگا بیتی در عمل به 90 مگا بیت بر ثانیه می رسد. این میزان برابر است با ده برابر سرعت Fast Ethernet. آهنگ انتقال در Ethernet گیگابیتی در حال حاضر از هر سخت دیسکی بیشتر است. بنا براین هنگام کار با فایل های ویدئویی یا CAD که روی کامپیوتر های سرویس دهنده ذخیره شده اند، شبکه سرعت کار را کاهش نمی دهد. هر چه سریعتر، هر چه ارزانتر با گسترش کنترل کننده های گیگابیتی، در خواست برای سوئیچ های مناسب نیز رو به افزایش است. قیمت این دستگاه ها هم به طور همزمان رو به کاهش است به طوری که یک سوئیچ گیگا بیتی با 8 درگاه سال گذشته حدود 2000 یورو پایین آمده. Ethernet گیگا بیتی با سرعت زیادی که دارد برای انتقال داده ها روی شبکه های محلی هم بسیار مناسب است. دستگاه های Ethernet گیگا بیتی اگر چه با گونه های پیشین یعنی Fast Ethernet و Ethernet مگا بیتی سازگارند اما برای بهره مندی از بیشترین سرعت باید از هر 4 زوج سیم استفاده کرد. افزون بر این از یک مدولاسیون پنج سطحی نیز استفاده می شود. همه اینها به این معنی است که روی هر زوج سیم و در هر تپش با بسامد 100 مگا هرتز بیش از دو بیت منتقل می شود. در نتیجه بیش از یک گیگابیت بر ثانیه فرستاده می شود که بخشی از این پهنای باند اضافی برای رمز گذاری داده ها با شیوه Trellis به کار می رود. داده هایی که در این شیوه به جریان داده های اضافه می شود پایداری و ایمنی این شبکه ها را افزایش می دهد. کابل ها یکسان نیستند برای بهره مندی از بیشترین سرعت، باید کابل ها را کمی پیچیده تر ساخت. کابل های 4 رشته ای Cat5 که در Fast Ethernet در فاصله های کوتاه به کار می روند در Ethernet گیگا بیتی قابل استفاده نیستند و سرعت این دستگاه ها را تا حد Fast Ethernet کاهش می دهند. جالب است بدانید که در سخت افزار گیگا بیتی تفاوتی میان درگاه های Uplink و Downlink وجود ندارند. هر دستگاه طرف مقابل را شناسایی کرده و بسته به اینکه در سمت دیگر یک کارت شبکه یا یک سوئیچ قرار داشته باشد خود را تنظیم می کند. کابل های هشت رشته ای هم از نظر کیفیت با هم تفاوت دارند. قیمت کابل های Cat6 به طور نظری امکان استفاده از بسامد 300 مگا هرتز را فراهم می کند و آهنگ انتقال آن در مقایسه با Cat5 روی هر جفت سیم سه برابر است. طول کابل Cat6 حداکثر 100 متر است که در صورت استفاده از یک سوئیچ می توان دو دستگاه کامپیوتر به فاصله 200 متر را به یکدیگر متصل کرد. اما در این کابل ها در مقایسه با Cat5 ویژگی آبشاری ( Cascading ) بسیار محدودتر شده به طوری که به جای امکان استفاده از پنج سوئیچ پشت سر هم ( که فاصله را به 600 متر می رسانند ) تنها می توان از دو سوئیچ استفاده کرد که حداکثر فاصله را به 300 متر محدود می کند. بنا براین در ساختمان های بزرگ برای استفاده از کابل های Cat6 وجود Router لازم است. در صورت افزایش فاصله ( برای نمونه میان دو ساختمان ) باید به جای کابل های مسی، کابل های فیبر نوری را به کار برد. در این کابل های فیبر نوری Single Mode، فاصله می تواند تا پنج کیلومتر افزایش یابد. این را هم بگوییم که تجهیزات استفاده از فیبر نوری بیش از ده برابر تجهیزات کابل Cat5 قیمت دارند. سرعت بسیار بالا برای کامپیوترهای شخصی بد نیست فاصله های زیاد را به حال خود گذاشته و کمی کاربرد شبکه های گیگابیتی را در کامپیوترهای شخصی بررسی کنیم. پهنای باندی که این شبکه ها فراهم می کنند برخی تغییرات را در سخت افزار کامپیوترهای شخصی ایجاب می کند. کارت شبکه گیگا بیتی در حالت دو طرفه کامل ( Full Duplex ) کار می کند. یعنی می تواند همزمان داده را فرستاده و دریافت کند که این آهنگ انتقال 180 مگابایت در ثانیه را به دست می دهد در حالی که پهنای باند گذرگاه PCI تنها 133 مگابایت برثانیه است. البته اگر در سیستم کارت PCI دیگری مانند کارت صوتی یا کنترل کننده RAID وجود داشته باشد این پهنای باند 133 مگابایتی باز هم کاهش یافته و باقیمانده آن دراختیار کارت شبکه قرار می گیرد. بنابراین بی دلیل نیست که کارت های شبکه ویژه کامپیوتر های سرویس دهنده که با معماری 64 بیتی ساخته می شوند پهنای باند 533 یا حتی 1066 مگابیتی دارند. در مقابل، بیشتر کارت های شبکه یک پارچه با برد اصلی از نظر آهنگ انتقال داده با کارت های شبکه PCI تفاوتی ندارند چون آنها نیز به درگاه PCI کند متصل اند. تنها راه حل اینتل در سری تراشه های i865 و i875 با نام Communications Streaming Architecture (CSA) است که این گلوگاه را تقریبا برطرف کرده. در این شیوه، کنترل کننده شبکه از طریق یک مسیر اختصاصی با آهنگ انتقال 266 مگابایت بر ثانیه به سری تراشه متصل می شود. در نتیجه، بخش های دیگر نمی توانند سرعت آن را پایین بیاورند. بد نیست در اینجا اشاره کنیم که این کنترل کننده های اینتل در عمل به سرعت 150 مگا بایت بر ثانیه دست پیدا می کنند در حالی که کنترل کننده های یکپارچه با برد اصلی مانند 3Com، Broadcom یا VIA آن هم بدون وجود کارت های PCI دیگری حتی تا نصف پایین می آید. آنچه که در این میان بسیار عجیب است اینست که برخی شرکت های سازنده برد اصلی هیچ تمایلی به بهره برداری از این فناوری اینتل ندارند و با وجود تراشه های سری تراشه های i865، i875 روی محصولاتسان باز هم آنها را با کنترل کننده های Broadcom مجهز می کنند. استانداردسازی سری تراشه سری تراشه های که در آینده به بازار می آیند این مشکل را برطرف می کنند چون نه تنها گذرگاه پر سرعت PCI Experss را با خود دارند بلکه کنترل کننده شبکه گیگابایتی نیز با آنها یکپارچه شده. به نظر نمی رسد که Ethernet بتواند در بخش کامپیوترهای شخصی به سرعت های بالاتر دست پیدا کند. اگر چه همین حالا نیز استاندارد Ethernet 10 گیگابایتی تعریف شده و دستگاه های سخت افزاری آن در دست ساخت هستند اما برای بهره مندی از سرعت بالای آن چاره به جز رفتن به سراغ کابل های فیبر نوری نیست. اگر روش های تشخیص خطا یا اندازه Packet در پروتکل Ethernet تغییر نکنند در شبکه های Ethernet 10 گیگابایتی حداکثر می توان از کابل های مسی به طول 10 متر استفاده کرد که برای پیاده سازی عملی شبکه ها بسیار کوتاه است.